На апошні паверх ідзе мокры дождж,
З вушэй і ноздраў паўзе жоўты хвошч.
А шаснаццатай ночы адчыні лязо вачэй,
Хай сьпякотныя зубы жадаюць людзей.
Ветразі ззаду бойка за навальніцу,
Сярэднія надзеі псуюць усю спадніцу,
На лесьвіцы сонца, спаміж ім Дайма.
Размова пра жыцьцё, якога ўжо няма...
|
|
